Nazif

ŞAİR YALNIZLIĞI Merdivenden aşağı usuluca indi,sanki içerde uyuyan çocugu rahatsız etmemek için sessizleşen bir anne gibi... Akif,küfesine hergün bir yeni cinayet eklerdi.Yine bir gün olay mahalindeki masasının başına oturdu.Sessizce okumaya başladığı yeni bir kitap vardı masanın üstünde.O sırada yarım açık olan beyaz boyalı,metal kulplu pencereden çıkan ve kulaklarına kadar fısıltısı gelen rüzgar,odanın havasını değiştiriyordu.Zamanın nasıl geçtiğini bile anlamadan kitabın son sayfasına geldiğinde.''İşteeee.. '' diyerekten son sayfayı göz ucuyla geçiştirerek kitabın kapağını kapatıyor.''İşte işte yine bir hayatın sonuna geldim.Az önce hayatımda olan o insanların hepsini öldürdüm.Kendimi seri katil gibi hissediyorum'' diyerek çatı katından aşağı indi.Akif için yeni bir kitap okumak cinayet işlemek gibi,ışıkta yaşamak gibi...Aslında öyle değil bunu kendisi sık sık söyler.''Hayatıma ışık saçan şeyi hep güneş sandım meğer mummuş...''Aki...